montaigu-de-quercy in het Franse departement Tarn-et-Garonne
Een van de eerste plaatsen die we bezochten was Montaigu de quercy we kwamen daar terecht omdat de tante van mijn vrouw daar vlakbij woonde en wij bij haar op bezoek waren in het plaatsje Touffailles echter daar was niets te beleven dus we zochten naar een leuk terrasje en zodoende belande we daar, ook een klein dorp maar wel een terras waar we wat konden drinken en later ook eten! Af en toe was er een leuke markt waar ik mijn eerste hoed heb gekocht en sindsdien draag ik altijd een hoed! Omdat wij er niet uit zien als een toerist, gewone kleding en zeker geen camera bij ons hebben raken we vaak snel in gesprek met mensen, wat toen zeker nog heel lastig was omdat we de Franse taal niet echt goed spraken. Maar toch gewoon doen, en je maakt dingen mee die slechts weinig mensen meemaken!
We zaten lekker op een piepklein terrasje, enige tentje wat open was en bestelde een karafje rose en rood, we hadden inmiddels geleerd dat dat veel goedkoper is dan losse glazen bestellen en aangezien we toch van plan waren om er een paar uurtjes door te brengen was dat de beste keuze! Een tafeltje naast ons zat een oude Fransman, wat mij meteen opviel was zijn wat lange grijze haar in een piepklein staartje, zelf heb ik donkerblond ook een staart, 1e overeenkomst, hij had een baardje, ik ook, hij droeg een hoed, ik ook, grappig! Het duurde niet lang voordat de man die we zouden leren kennen als Jean dat ook in de gaten kreeg en glimlachte naar ons. Hij raakte met ons in gesprek, we bestelde voor hem een rose en het begin van onze vriendschap was geboren! Vanaf die dag kwamen we elke middag rond 3 uur op het terras samen en hadden vele gezellige middagen met hem!
Hij heeft ons thuis uitgenodigd toen we een keer wilde afspreken maar het cafeetje dicht was, wij een fles wijn en kaas meegenomen en naar hem toe gegaan! Zelden zo een oud huis wat tochtte en lekte aan alle kanten gezien! Armoe ten top vonden wij, hoewel hem dat totaal niet boeide en later bleek hij ook echt niet armlastig te zijn, maar voor hem was eten, drinken en gezelschap belangrijker dan een mooi huis. Toen kwam de dag dat onze vakantie om was en we gingen vertrekken, we moesten alle drie een traantje wegpinken bij het afscheid, we beloofde hem volgend jaar terug te komen, wat we ook gedaan hebben! Hij bereidde ons een feestmaal waar we de hele middag tot begin van de avond van genoten hebben. Op een middag nam hij ons mee naar een vriend van hem Leon waar we ook een top middag gehad hebben, hij had een fles water voor zijn vriend meegenomen, tenminste dat dachten we! Het bleek Eau de Vie te zijn een zeer sterk eigen gemaakt drankje! Maar ook die keer kwam weer het onvermijdelijke afscheid na 2 weken samen doorgebracht, hij wist toen de auto open ging om in te gaan stappen nog een fles Port op de achterbank te gooien en we vertrokken, niet wetende dat we elkaar nooit meer zouden zien want hij overleed kort daarna! Een bijzondere man, en een bijzondere vriendschap! Wij zullen hem nooit vergeten!
Hier onder ik met onze vriend Jean en de foto daar onder was zijn vriend Leon!
